„Prostota, umiar, elegancja.”

mgr inż. arch. Zygmunt Wnorowski – urodził się w 1911 roku w Warszawie, gdzie wychowywał się i kształcił.

W latach 1933-39 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

Promotorem jego pracy dyplomowej pt „ Instytut Rytmiczno – Plastyczny”  był prof. Rudolf Świerczyński.

II Wojna światowa zaskoczyła go w Baranowiczach, gdzie nadzorował budowę placówki Banku Polskiego.
Szczęśliwie przekradł się do okupowanej Warszawy. Zatajając swoje wykształcenie pracował jako kierownik robót budowlanych.

Nie uniknął jednak wywózki. W 1944 został przymusowym pracownikiem w niemieckiej fabryce śmigieł.

Po powrocie podjął pracę jako architekt przy odbudowie zniszczonych i uszkodzonych budynków mieszkalnych w Warszawie.

Przez kolejne lata pracował w największych biurach projektowych budownictwa przemysłowego stolicy jako projektant, główny projektant, kierownik pracowni, konsultant.

Przeszedł na emeryturę w 1979 roku.

W 1987 uzyskał status twórcy.

Zmarł w roku 1988.